De Camino del Norte. Even een paar regels over de historie hiervan.

Deze route is honderden jaren geleden ontstaan als alternatief voor de Camino Française. In periodes waarin de Moren vanaf het jaar 711 grote delen van Spanje overheersten en de tocht voor een aflaat daardoor te riskant was. Een invloed die op zowel de bouwkunst als de cultuur zijn sporen heeft nagelaten.

Ook nu is het weer volop genieten. Geweldige natuur, pittoreske dorpen, vergezichten en benaderbare mensen.

Via de wandelgangen hebben we nog eens vernomen dat er deze week volop’ feesten zijn in Spanje en een overnachtingsplek een uitdaging kan worden. We laten het op ons afkomen en zien wel.

Bij aankomst in de plaats Deba is er geen plek in de albergue. Completo. Heel de stad is vergeven van locals en personas uit de omliggende omgeving. Wat nu?

Eerst maar wat vocht en de benodigde voeding tot ons nemen. Slapen kan tenslotte ook in de buitenlucht.

In de plaatselijke bar/restaurant zitten we naast 3 Spaanse mensen waarvan de dochter ook de camino heeft gelopen. Zij proberen voor ons spontaan een slaapplek te regelen.

Helaas lukt dat ook niet.

Ze bevestigen dat het moeilijk is i.v.m. de feesten in Spanje en het stierenvechten dat morgenavond plaats gaat vinden in de stad.

Zelf ook even bellen, maar ook de slaapmogelijkheden in de dorpen voor en na Deba zijn bezet.

Ook het buro voor turismo is gesloten op deze feestdag. Dat werkt dus ook niet mee.

Het klinkt als vloeken in de kerk, maar we besluiten om een taxi te nemen naar de volgende plaats. Gelukkig zijn we binnen no-time in Markina en kunnen we daar de laatste 2 bedjes claimen. Ook deze albergue in het oude klooster met 60 bedjes is dan helemaal completo.

’s nachts probeert een man een berg op te blazen en ons uit onze nachtrust te houden. In zijn slaap vertelt hij er ook nog iets bij. Jammer dat ons Spaans te beperkt is om eventuele geheimen te ontfutselen….

Hij houdt Mo in iedergeval wakker. Ze besluit met slaapzak en al te verhuizen naar de receptie om op een stoel te proberen te slapen. Kansloos blijkt het. Ook daar klinken zijn oergeluiden door en na 2 uur met haar slaapzak om haar heen, op een stoel te hebben gezeten komt ze weer terug in haar bed gekraakt.

Mo en ik willen hem niet wakker maken, omdat hij met een herdershond slaapt. Laat hem maar zijn nachtboek vullen.