De wekker of telefoon gaat vandaag veel te vroeg ??? Als ik naar mijn telefoon kijk is deze ook nog niet wakker. Ahh… de buren van hiernaast zijn vroege vogels en springen om 04.00u uit hun bed. Als de rust weergekeerd is weten wij de slaap te rekken tot 05.40u. Dan hopla er uit en in het donker de standaard handelingen verrichten.

• Opfrissen
• Tandenpoetsen
• Rugzak vullen met de laatste items. (Niet in de slaapzaal! )
• Fruit ontbijt
• Afwassen
• Tandenpoetsen
• Botas aan

en hup we gaan. (06.45u)

Om te balansen kiezen wij vandaag voor een korte etappe van 15 km. Het fysieke lichaam heeft tenslotte z’n rust nodig.

Mmm…. Er zitten toch nog wat uitdagende klimmetjes en afdalingen in die de been- en bilspieren op de proef stellen. Gelukkig voor ons is het nog prettig koel in de vroege ochtend. Stappen vlak langs het zoevende verkeer en dan weer lans de bergwanden met uitzicht op de lager gelegen velden waarvan het graan al geoogst is.

Dan bliep bliep zijn er van die gedachten. Zomaar opeens. Wat ben ik hier aan het doen? Heb ik een doel? Wat heeft het voor zin? Hou ik mijzelf voor de gek? Het mag er allemaal zijn en stap verder.

Als ik er later met Mo over bep blijkt zij dit soort gedachten ook te hebben gehad. Fijn om dit samen te kunnen delen.

Ha een hotel op de etappe. Even een café con leche drinken. Als we door het hek kijken weten we eigenlijk al dat het niet gaat lukken. Uit het zwembad groeien struiken en de tegels liggen los. Je weet maar nooit. Tevergeefs, ook het hotel zelf verkeerd in een slechte staat. Het cafeïne niveau later maar aanvullen en een sip nemen van ons inmiddels warm geworden flessenwater.

Wat kan een flinke regenbui toch een verschil maken. Gisteren was het warm met een lage luchtvochtigheid en nu is het warm en vochtig. Als we zouden mogen kiezen prefereren wij de eerste variant.

Alcohol nuttigen is zeker iets mannelijks voor veel mensen. Het is dan ook grappig om te zien dat de ober(s) en ‘oberinnen’ bij het serveren steevast de alcoholische dranken voor mijn neus neerzetten. De verbazing is van hun gezicht af te lezen als wij de dranken ruilen. Zo ook in de bar in Santa Cilia de Jaca.

Een dorp wat in 1300 al bekend was voor de opvang van pelgrims.

Omdat de albergue pas om 16.00u open gaat scoren we wat gezoet brood, gebak maakt hij niet, bij de panaderia en koele dranken bij de bar in het dorp.

De eigenaar van de bar laat ons weten dat we er toch al in mogen. Best wel prettig want we zijn er eerder dan verwacht. Samen met drie Franse staatsburgers, later aangevuld tot 4 en Harry, claimen we de albergue en doen ons ding.

Dat is onder andere extra aandacht aan de voeten schenken en overtollig vocht verwijderen.

Terwijl er keukengeluiden tot in onze kamers doordringen, er wordt vandaag voor ons gekookt, laat de natuur zich plotseling op een krachtige manier zien door een onweersbui over het dorp te laten trekken. Alle donders en bliksems. Het is een heftige bui plus. Maar wat heerlijk koel zeg. Bijna Nederlands.