Canfranc-Estación, een leuk bergdorp met een treinstation waar menig grote stad jaloers op mag zijn. En dat voor een dorp ter grootte van Krommenie. Het schijnt de aanjager van de economie te zijn geweest volgens degenen met een visie van vernieuwing. Het schijnt bedrijven en mensen aangetrokken te hebben. De tijd en de technische vooruitgang heeft het ingehaald. De economische waarde is nu beperkt.

Het is het dorp waar ik wederom een hoofddeksel kwijtraak. Niet echt handig met deze warmte. Voor je het weet kookt je hersenpan met deze zon hoog aan de hemel. Gelukkig heb ik een strooien hoed op de kop kunnen tikken. In combinatie met mijn bandana blijkt het een goede combinatie. Mo loopt er met een vergelijkbare versie al vele kilometers tevreden mee rond.

We ervaren ook wat luxe vandaag. Een 2 persoons kamer in een herberg waar 58 mensen kunnen overnachten. Geen gesnurk, gekraak en gepiep van bedden en bovenal het geritsel van plastic zakjes. Bijzonder prettig kan ik je vertellen.

Gek genoeg is het onze tweede keus en blijkt het mee te vallen op de plakkerige trapleuning en deur na. Samen hebben we er al een kort moment binnen gestaan en besloten verder te kijken. De volgende albergue was echter complet. (Vol)

Met onze staart tussen de benen keren wij weer terug en krijgen een warm welkom van de eigenaar en zijn vrouw. Niet goed ingevoeld zal ik maar zeggen en hoezo keus.

“Dat heen en weer geloop in een dorp of stad op zoek naar een slaapplaats is overigens niet altijd even prettig. Na de vele kilometers willen je voeten maar twee dingen. Frisse lucht en ruimte. Wilskracht is waar het dan op aan komt”.

Weer eens heerlijk geslapen na wat proviand ingekocht te hebben. De bekende Emmentaler kaas en veel fruit. Ons lichaam snakt door de inspanningen namelijk naar vitaminen en veel vocht.

Als één van de laatste pelgrims vertrekken we naar Jaca. Gelukkig bergafwaarts en langs de rivier de Aragon. Het is voor de verandering heerlijk koel in de schaduw van de bergwand en bomen niet te vergeten.

De woorden van de ‘Ode aan de boom’ schieten mij weer te binnen en hoop vurig dat de mens wijzer wordt. Niet kappen zonder terug te planten of helemaal niet meer kappen in speciale zones in de wereld. Zo belangrijk!

In Villanúa steken we over naar de zonkant van het dal. Terwijl we dat doen gaat er van binnen een deur open als we het hebben over de negen jaar van ons formele samenzijn. De tranen biggelen over mijn wangen als ik plotseling een inmens gevoel van liefde en tegelijkertijd de pijn in mijzelf ervaar. Mo laat mij het ervaren en blijft stil. Wat een geweldig maatje loopt er toch naast en met mij op in dit leven. Ben zo dankbaar.

Villanúa heeft overigens een historie als heksendorp. Het heeft een onderaardse gangenstelsel waarin heksensabbats en andere verboden bijeenkomsten werden gehouden. Het werd gezien als brandhaard van hekserij. Deze info heb ik overigens uit een gids en vindt het een eigenaardige woordspeling.

Na de oversteek ervaren we weer wat het is om zonder schaduw en met een temperatuur van 42 graden te wandelen. Hot en Hot. Als we besluiten om te rusten en de Emmentaler aan te spreken is deze nog net niet te gebruiken voor de kaasfondue. In combinatie met een heerlijk sappige tomaat op temperatuur blijkt het wonderwel nog steeds een heerlijke combinatie.

Ondanks de warmte genieten wij volop van het natuurschoon en de vergezichten die het landschap ons toont. Life is Beautiful.

Vrienden met de ‘Amigos de Peregrinos’ langs de route worden we niet. Ze sturen ons met handgebaren weer snel de deur uit. Vandaag geen Peregrinos in het restaurant. Oké ze waren gesloten, maar dat was nergens te lezen. Ook goed. Als we maar even in de tuin kunnen zitten om te recupereren.

Jacca is zo’n echte Spaanse stad. Prettig ouderwets centrum en dito Romaanse kerk. De eerste in zijn soort en waarvan de bouwstijl vaak is gekopieerd door heel Europa. Een plek waar wij ons wel kunnen vermaken. En dat is wat we doen.

We overnachten overigens in een gepimpt eeuwenoud pand waar alle pelgrims inmiddels op één oor liggen. Het werd eerder gebruikt als hospitaal voor de pelgrims in de middeleeuwen. Even invoelen….