We hebben heerlijk geslapen na een heel gezellig en lekkere maaltijd in het Colosseum van Estella. S. uit Korea kwam iets later binnen en schoof aan om mee te eten. Er ontstond hierdoor wat verwarring bij het personeel en doordat ik om een vegetarische maaltijd had gevraagd. Best wel komisch toen acheraf bleek dat S. mijn hoofdgerecht had opgegeten. Gelukkig werd het snel opgelost en hebben wij tijdens het eten met z’n drieën fijne en diepgaande gesprekken gehad. Een goede mogelijkheid om ook ons engels op te halen.

Voordat wij in onze mummybag kropen heb ik nog even de medic uitgehangen voor een Amerikaanse jongen die echt geen idee had hoe hij zijn blaren moest behandelen. Heb hem ook nog wat advies en tips gegeven. Ik verbaas mij er telkens weer over hoe beperkt de voorbereiding is geweest door sommige mensen.

Nog net een paar kilometer Estella uit, lopen wij langs de bekende water- en wijnkraan. Waarschijnlijk de enige wijnkraan waar je gratis wijn kunt tappen. Een wijnhuis houdt een pauselijke verordening uit de middeleeuwen in stand door gratis wijn te verstrekken aan pelgrims. En ook hier boven de 18 jaar. De broeders uit de voormalige abdij waren verplicht één glas wijn en één stuk brood gratis aan elke pelgrim te geven die voorbij kwam op zijn of haar pelgrimage.

We krijgen de keus om een route over en tussen de heuvels door te nemen of een vlakkere variant. Keus, hoe zo? Voordat ik het weet loopt Dré al richting de heuvels. We krijgen er geen spijt van, want wat een vergezichten en wat een rust.

Na een aantal kilometers lopen wij een dorp voorbij dat in het dal ligt. Het is niet duidelijk of er snel een dorp is waar wij doorheen wandelen met kans op een plek om te rusten en koffie. Oké. Dan maar hier langs het pad. Dré leest voor uit eigen werk en is weer geroerd door zijn ervaringen van gisteren. Op dat moment lopen er twee duitse mensen langs die wij al eerder ontmoet hebben. Ze vragen of het goed gaat. Dré vertelt wat er gisteren is gebeurd, beide waren getuigen van de waterlanders in het restaurant. Ze danken hem voor zijn openheid als hij zijn verhaal heeft gedaan.

Samen praten wij nog even na als beide zijn doorgelopen. Maar ook wij moeten verder en hup in de schoenen. Als wij de heuvel om zijn, doemt plots een huis op en lopen recht op het gemeentelijke zwembad af voorzien van een restaurant. Beide Duitsers, U en E zien ons, zittend op het terras, aankomen en moeten net als wij lachen om het feit dat wij op nog geen 100 meter afstand van een restaurant langs de kant van het pad zijn gaan zitten. Snel worden er twee stoelen gepakt en wij schuifen bij aan tafel. Wat prettig en relaxed vandaag zeg. 20 km wandelen is op deze manier goed te doen.

Zon, rust en wandelen met je lief in het Spaanse land. Het is voor Dré een mooi moment om door de knieën te gaan en mij weer ten huwelijk te vragen. Ik zeg volmondig en snel ja. En niet om weer snel door te kunnen lopen, maar omdat het zo voelt. Als de mogelijkheid er zou zijn liet ik onze verbintenis hier in Spanje opnieuw bekrachtigen.