Tjee wat een nacht zeg !!! Dat Bas snurkte dat had hij niet tegen ons gezegd. Vreselijk zeg en dus slecht geslapen. En degene die uitgerust is was Bas. Wij niet !!

De 30 km zijn dan ook zwaar. Het is opgehouden met regenen en het is warm. We lopen, maar het gaat niet van harte vandaag, zeker niet voor Dré.
Hij heeft zijn dag niet vandaag en dat kan en mag zeker na zo’n 1.150 km.

Bij een tussenstop dient er zich een probleem aan. Ik kom er achter dat de hakken van allebei mijn schoenen zijn versleten. Kan mij dat eigenlijk wel voorstellen van alle keien, rotsen en grindpaden, waar ze mij over hebben gebracht. Maar nu al ???? Dat betekent of nieuwe hakken bij een schoenmaker of hele nieuwe schoenen aanschaffen.

Dat zal dan Perigieux worden en dan denk ik dat we een rustdag erbij moeten plannen om dit te regelen. Ik beldaarom de refuge in Perigieux en gelukkig spreekt de vrijwilligster Nederlands. Ik leg mijn probleem uit. Zij geeft aan morgen met haar man een dagje te gaan winkelen in Periqieux en meteen voor mij gaat informeren. Ook vraag ik ook of we 2 dagen daar kunnen blijven. Normaal gesproken kan dit niet, maar er wordt voor ons een uitzondering gemaakt in verband met mijn versleten hakken.

Vooralsnog wandelen we door tot de refuge van La Coquille via Châlus, Le Lac, Monchaty en Firbeix. We zijn inmiddels in de Dordogne beland en krijgen in de refuge een heel warm onthaal van Beatrix en Denis. Het eten staat in de oven en de broodjes worden gemaakt . Het is er warm en er wordt voor ons direct een kop thee gezet. Wij nemen snel een verfrissende douche en gaan daarna aan tafel met 7 personen. Het is erg gezellig.

Ik krijg een heerlijk voorafje gevolgd door een quiche. Ik geef een compliment aan de kok en hoor dat ik konijn zit te eten. Ach een Vlekkie of een Streepie. ( de konijntjes van Lucas en Kirina) Ik verschiet helemaal en neem veel slokken rode wijn om het door te spoelen. Ze moeten allemaal erg lachen. De vrijwilligers zijn erg enthousiast en dat maakt weer veel goed, het is heerlijk, maar het gevoel blijft anders. Ondanks dit heb ik verder erg goed gegeten, samen liedjes gezongen en is het een van de gezelligste overnachtingen geweest tot nu toe. Zoveel liefde en warmte, vooral vanuit het hart.

Dat maakt zo’n dag echt tot een feest en alle vermoeidheid is op slag verdwenen.