Ik word wakker en merk dat mijn linkerbeen geen pijn vertoont. Ook mijn schouder voelt goed, blaar is verkleind en mijn rechter enkel voelt redelijk aan.

Eerst maar ontbijten en dan kijken hoe het loopt met een rugzak om. We beginnen rustig en wat blijkt, mijn linkervoet doet geen pijn, mijn schouder voelt goed en ook mijn rechter enkel doet zijn werk. Ik heb alleen nog een blaar die ik op dit moment niet voel.

Wat voelt dit als een bevrijding zeg. Hebben mijn positieve gedachten, mijn mantra’s en rust toch goed geholpen. Ik voel me dankbaar en laat een traan.

We lopen wederom op een asfaltweg door een bos. Jammer dat we niet via onverharde bospaden wandelen. Bij het plaatsje Grossouvre verblijven we een uur op een terrasje met een lekkere bak koffie.

Daarna gaan we eindelijk weer een echt bospad op langs een oud kanaal. Daar krijg ik toch even een behoorlijke schrik. Ik zie ineens vlak voor Dré een slang van een meter lang en geef een gil. Dré ziet ook de slang die tussen zijn benen door glipt. Hij mompelt iets en gooit zijn rechterbeen en daarna zijn linkerbeen omhoog om niet op de slang te stappen. Helaas vergeet hij dat hij een gevulde rugzak draagt en valt op de grond. Wat een pannekoek en wat ben ik geschrokken. Gelukkig mankeert Dré niets. Als we het pad vervolgen sla ik met mijn stok steeds voor me uit. Een sanitaire stop sla ik op dit pad maar over. Later zie ik nog een klein slangetje wegglippen en de schrik zit weer in.

We trekken snel verder en gaan een eind verderop lekker even in de schaduw zitten om wat te drinken. Mijn blaar is weer groter geworden, maar verder voelt mijn lichaam goed.

Ons einddoel voor vandaag is de Nederlandse pelgrimshoeve ‘Nos Repos’ en we weten dat Patricia daar ook is. Dat wordt natuurlijk weer heel gezellig.. En ja hoor, daar is ze en we verwelkomen elkaar dan ook hartelijk. Er is voor ons gereserveerd in het restaurant en daar gaan we samen eten.