Het pelgrimsgevoel kwijt en weer gevonden.

Uit het routeboekje hebben wij de locatie voor onze overnachting in Urzy gehaald. 3,5 km verder dan op de aangegeven kilometers. Ook niet op de route, maar prima te doen en richting Nevers. We moeten goed opletten op het verkeer, want er wordt snel gereden en twee personenauto’s plus een voetganger past niet op deze D. Regelmatig veranderen we daardoor van pelgrim tot ‘berm-tourist’.

La Fontaine Cavalier is een modern en luxieuze onderkomen. Meer iets om voor een weekend weg te plannen. Even verderop zijn de paardenstallen verbouwd tot gites. Elke keer blijft het een verrassing waar wij terechtkomen. Ook nu weer. Het avondeten is van het niveau haute cuisine en smaakt verrukkelijk. Op de achtergrond ‘draait’ de cd zijn rondjes en laat mij bekende jazzmuziek horen. Heb ik dat even nodig om te evalueren of ik deze luxe wel kan missen? Ik weet het niet, maar ben wel het pelgrimsgevoel kwijt op dit moment.

Het ontbijt wat wij de volgende ochtend krijgen is daarentegen weer van het pelgrimsniveau. Simpel en toch ook weer lekker. Met de sac à dos op mijn rug en na de eerste stappen voel ik mij weer de pelgrim die onderweg is….

Wat voel ik mij ( Monique) anders op deze dag en wat heeft de dag voor mij in petto? Heb bij het opstaan last van mijn linkerschouder.. ojee dat voelt niet fijn.
Bij het vertrek doe ik toch nog even mijn rugzak anders, maar helaas het mag niet baten. Dan maar met deze pijn lopen.
Na 5 km krijg ik ook nog last van mijn linker scheenbeen en direct gaat de gedachte door mij heen: als het maar geen scheenbeen blessure is, want daardoor zijn medepelgrims al eerder gestrand.

We wandelen Nevers binnen en nemen op een terras een bakkie met mmmm…

Gaan richting de kathedraal en dan nog 11 km verder. Tenminste als ik het red… Bij het rusten zie ik dat ik ook nog eens een blaar heb op mijn rechter enkel en een blaar op een teentje links . Tjemig wat een gedoe toch allemaal ineens met mijn lichaam. Elke stap die ik nu met mijn voet zet doet erg pijn. We besluiten daarom te gaan kijken voor een overnachting in la Grenouille. Tijdens het wandelen doe ik een korte meditatie, denk positief en zeg tegen mezelf dat ik gezond, vitaal en energiek ben. Hierdoor word ik weer rustig. Opnieuw galmen de woorden van Broeder Fons door mij heen. (Vessem ) Vraag me af of hij weet wat voor impact zijn woorden op mij hebben. Denk aan je lichaam , houd van je lichaam en laat je lichaam van jou houden. En weer probeer ik mij door deze positieve gedachten op te beuren.

De voorgaande  dagen heb ik een aantal pelgrims gesproken die blessures hebben. Heb toen gedacht, wat is mijn lichaam sterk, ik heb nog geen blessures. Nu voelt het alsof ik dit over mijzelf heb afgeroepen. Laat ik er gewoon maar vanuit gaan dat dit niet het geval is oftewel, positief blijven denken.

Gelukkig is er in het plaatselijke hotel nog een kamer. Het is meer een herberg en ziet er knus uit. Ik smeer mijn scheenbeen in met zalf. We zijn vroeg gearriveerd en kunnen lekker uitrusten. Daarom doen we eerst een tukkie samen en drinken daarna wijn op het terras.