Vanmorgen zijn we vertrokken uit Rocroi.
We dachten dat het slim zou zijn om eerst de boodschappen te doen voordat we de 22 km gaan lopen. Dus eerst naar de Super om croissants, kaasjes mmmm, chocola mmmmmm en fruit te halen. Normaal gesproken nemen we het ontbijt mee vanaf de overnachtingsplaats, maar hier zijn ze niet zo ruim met het ontbijt.
Daarna op zoek naar een apotheek voor Zovirax want ik heb een koortslip en je raadt het al van alles mee en dat niet haha. Dan nog even langs het postkantoor om wat spullen terug te sturen naar mijn ouders. Dus helaas muts, je gaat terug.
Uiteindelijk om 10.30 starten we richting Sevigny-la-Foret. De route gaat recht toe recht aan. We komen aan bij een kerk en rusten uit op de begraafplaats. We zetten de wandeling door richting Chilly en wauh door een bos en dat gaf zoveel rust en stilte, geweldig gewoon. Het weer betrok iets, maar we genieten des te meer.

Uiteindelijk kwamen we in het plaatsje Signy-L’Abbaye aan. Eigenlijk stelt het plaatsje niet zo heel veel voor, maar het ziet er erg schattig uit. We slapen vanavond bij Marie-José en Jean-Marie. Tjee wat een enthousiastelingen. We gaan lekker met ze eten en dit keer weer gezellig met zijn vieren. De wijn vloeit volop en we hebben onzettend gelachen..heerlijk gewoon.

Met de vermoeidheid valt het vandaag gelukkig mee. Doordat we regelmatig hoogtestijgingen hebben gedaan, wendt het lichaam eraan. Toch merk ik als mijn gedachten afdwalen ik regelmatig emotioneel word. Al van hele kleine simpele dingen, maar ook van blijdschap…en je gewoon gelukkig voelen.

Alles komt zo sterker binnen. Je hoeft ook alleen maar te wandelen en de fysieke inspanning geeft zoveel voldoening het einde van de dag, dat is heel wat anders dan een dag alleen op je stoel zitten en je hoofd het werk te laten doen.

Tijdens deze dagen merk ik ook dat er zoveel indrukken op je af komen, daar je elke dag ergens anders bent en ook ergens anders slaapt. Soms weet ik niet eens meer wat er één paar dagen geleden is gebeurd, mogelijk door de TE vele indrukken of vermoeidheid, dus houd ik notities bij (een soort dagboekje.).

Natuurlijk proberen we op ons weblog ook het een en ander te delen, (als er wifi is), (leuk trouwens alle reacties, we lezen ze allemaal), maar dat is een klein stukje van hetgeen wij beleven.

Zelfs de “opvang” voor pelgrims is anders. Zo zit je gezellig mee te eten met een gezin, en een andere keer is de tafel gedekt voor ons en kijken de medebewoners mee hoe je eet. Als wij vragen of zij dan al gegeten hebben zeggen ze later..

Ook de bedden en kamers zijn verschillend. Een paar dagen geleden heerlijk geslapen in een tuinhuisje met een heerlijk bed en het bed ervoor was zo vreselijk dus niet goed geslapen..en dan hebben we het niet eens nog over de gastvrijheid. Zoals gisteren toen we na een zware klimdag worden opgewacht in Rocroi door de mevrouw, waar we slapen. Ze geeft ons thee wijst ons onze kamer en zegt meteen, geef alle was maar aan mij die doe ik…wauh dat is fijn. We wassen onze kleding normaal gesproken zoveel mogelijk in de wasbak of onder de douche, maar echt in de machine is toch wel heel erg fijn. Dus morgen weer op pad met weer schone kleding.

Zit er nu zelfs aan te denken om ook pelgrim voor pelgrim te gaan doen.. Ik zit niet echt op de route, maar als je wat wilt oefenen en het Pelgrimspad deel 1 wilt lopen vanaf Amsterdam , nu dan kun je bij ons terecht. Ik merk nu gewoon wat echte gastvrijheid is en dat wil ik graag terug doen..

Ik merk dat ik doorsla, dus stoppen geblazen…en het is tijd voor een hapje

Wandel in liefde.

Monique et André