Door omstandigheden hebben we even niets gepost de afgelopen periode. Inmiddels is het zover dat we vandaag vertrekken. D-Day zogezegd. We besluiten toch nog even een update van de voorbereiding te posten.

De “Piepzak” en het staartje.

De euforie van de reparatie van de “Piepzak” werd na een aantal dagen telefonisch in de kiem gesmoord. Medewerkers van het vlaggenschip van één van de bekendste outdoor merken hadden na onderling overleg een aantal uren met de “Piepzak” rondgelopen in het ruim van het vlaggenschip. De rugzak piepte niet en of ik toch nog maar een keer langs wilde komen. Dan kon ik laten zien of ik de rugzak wel juist om deed??? Werd ik wel serieus genomen hoorde ik mijzelf denken. Na wat heen en weer gepraat ben ik met opgestreken zeil een aantal dagen later richting het vlaggenschip gezeild, alwaar ik onthaald werd met een bak troost. Volgens de rugzakexpert deed ik de rugzak goed om. Daar kon het dus allemaal niet aan liggen. Dan maar even wandelen met de rugzakexpert in mijn kielzog… Riempjes strak… mmm … geen piep…  Eén riempje los… en ja hoor, de “Piepzak” deed zijn naam eer aan. Grote ogen van verbazing van, u begrijpt het al, de rugzak expert. Nog nooit meegemaakt, nooit klachten over gehad. We sturen de “Piepzak” op en repareren die zak. Had ik dat al niet eerder gehoord. Eind goed al goed zou je zeggen. Maar helaas. Na een aantal dagen weer een telefoontje van het vlaggenschip. De “Piepzak” kon niet gemaakt worden. Er zat een constructiefout in. Slik.. en wat nu? vroeg ik. Gelukkig kwam er een wel hele mooie oplossing uit het ruim tevoorschijn. De kapitein had besloten om een nieuwe rugzak te leveren zonder piep. Fjällräven bedankt.

Kilometers maken.

We hebben een hectische en emotionele tijd gehad de laatste maanden. Ja, en wat doe je dan met je planning? Prioriteiten stellen natuurlijk en als het uitkomt toch nog even wat kilometers maken. Ook al is het later in de avond. C’est La Vie zeg maar. Mam, je bent nu aan de andere kant van de sluier, maar met elke stap die wij zetten ben je in onze gedachten en in ons hart. Wandel in liefde.

Toeval?   

Nog even de jaardag van het Sint Jacobsgenootschap meepikken. Als wij naar “de duif” wandelen, kijk ik in het centrum van Amsterdam omhoog en wordt geconfronteerd met een beeltenis van Sint Jacobus. Op de hoek van de Jacobussteeg?? Ondanks dat ik hier toch regelmatig langs gelopen ben was dat mij nooit eerder opgevallen. Heb ergens gelezen, dat als je je aandacht ergens op richt, dat de energie erachter zich dan op verschillende manieren en momenten manifesteert. Geen toeval dus.

De rugzakken pakken.

Efficiënt inpakken van je rugzak is een kunst. Vorig jaar van Amsterdam naar                         ’s Hertogenbosch (Pelgrimspad 1) wandelen heeft iets van inzicht gegeven van wat je wel en niet meeneemt. Maar 2400 km inclusief de Camino Frances is weer heel wat anders. Gelukkig hebben wij wat tips en trucs gekregen van ervaren camino-gangers. Onze dank daarvoor. Eén van de belangrijkste tips was en is: “Less is better”. De weegschaal wordt daarom intensief gebruikt en er wordt toch flink wat van de lijst geschrapt. Wel of geen extra lange onderbroek mee en laten we dat hemdje of shirtje thuis. Toch maar een fototoestel mee inclusief oplader? Zo zijn we nog wel even bezig geweest om op een aanvaardbaar gewicht te komen. En we kunnen altijd nog wat bagage terug naar Nederland sturen.

Afscheid nemen.   

Voorbereiden is ook afscheid nemen. Helaas ga ik zo’n 4 maanden mijn lievies Lucas en Kirina missen. Sociale media helpt natuurlijk, maar een hapje eten, een echte knuffel, sprong op de rug of box, kan daar niet door worden vervangen. Daarom eergisteren nog even samen een hapje gegeten in het Zaanse. Het afscheid op het station valt mij zwaar. Hoe zal dat straks onderweg zijn?

Gisteren hebben wij de negentigste verjaardag van Monique haar vader gevierd in het tolhuis van Cruquius. Het was een gezellig feest en hij is weer goed verwent door de familie. Mijn schoonvader genoot er zichtbaar van. Nu liggen ze al lekker te snurken. Ben benieuwd hoe het afscheid in de ochtend zal zijn. We vertrekken om negen uur met de bus naar het treinstation in Haarlem. Daar nemen we de trein naar Eindhoven en lopen vandaar naar onze eerste stop in Vessem. Kriebels.