Tijdens en na onze ‘tocht der tochten’, zoals iemand in reactie onze Camino noemde, is mijn ervaring van het leven veranderd. En hoe leg je zoiets nou aan iemand uit? Ik realiseer mij telkens dat de woordenschat die ik de afgelopen jaren heb opgebouwd tekort schiet. Wat is het dat ons, ieder op onze eigen manier, zo diep geraakt heeft en door werkt tijdens de momenten van alle dag?

Ja, het leven wat ik leed is voorgoed verdwenen. De neerlandici onder ons springen nu rechtop zie ik zo voor mij. Ha ha…. Maar wacht even. Is het leven in de meeste gevallen niet een proces van verlangen en zich manifisterend in diverse uitingsvormen. Met andere woorden, Lijden.

Door steeds meer te willen, meer geld, een groter huis, een nieuwe auto, verre reizen, motortripjes, nog meer drank, exotischer eten en fysieke gewaarwordingen. Meer meer meer…, daarmee naasten, familie, vrienden, mensen en mijzelf in wezen tekort te doen. Lijden, dat is wat het voor mij is verworden. En ja, I have been there, done that.

Bewustwording / inzichten over levensprocessen heeft de Camino tijdens de momenten van stilte mij gebracht. En in die stilte, als je het toelaat, is er tevredenheid. Een steeds sterker wordend gevoel van tevredenheid met dat wat is of niet is.