Na een nacht op zaal te hebben gelegen met 20 stapelbedjes, die alleen door ons werden bewoond vannacht, hebben we heerlijk geslapen. We zijn al vroeg op en beginnen de etappe op een heel lang smal pad richting de bergen. Ik vind de route super. In het volgende dorp starten we eerst met een ontbijt, want koffie zetten kunnen ze echt in Spanje. Dré krijgt op het toilet de opera Nessun Dorma in zijn gedachten en begint te zingen. Na de laatste druppels sinaasappelsap te hebben opgedronken is het weer genieten van de natuur.

Het is al snel warm, maar goed te doen. Na zo’n 6 km komen we in het plaatsje El Ganso langs een klein barretje, waar een man gitaar speelt en ons toezingt. De wierrook die wij even daarvoor roken blijkt hier zijn oorsprong te hebben. In het barretje hebben ze geen verse jus dus hangen wij onze rugzakken weer op onze natte rug en lopen verder.

Echter, Dré blijft plotseling staan en luistert naar de gitaarspelende man en loopt naar de wierrook. Hij zwaait met zijn hand en de gitarist stopt met spelen en pakt de wierook en reinigt spontaan Dré zijn chakra’s.

Ik wil er een foto van maken, maar dat wil de man niet. Ook goed ! Dré en de man wensen elkaar een goed leven toe en wij gaan weer verder. Wat een spontaan en mooi moment toch weer. Een straat verder blijkt er in een andere ‘bar’ wel verse jus te zijn. Als wij er van sippen klinkt het lied Nessun Dorma uit de luidsprekers. Kippenvel moment voor Dré omdat dat één van de favoriete opera nummers van zijn pa was. Hij krijgt er een antwoord mee op zijn eerder gestelde vraag.

We vorderen onze wandeling en komen in de plaats Rabanal del Camino en gaan vanaf hier naar Foncebadón. En dan komt het echte camino gevoel weer terug. Als iedereen loopt te puffen van de hitte, gaan wij voluit.
Het is namelijk een klim en dat missen we hier erg in Spanje . Net als in Frankrijk lopen we met gemak omhoog en genieten hier erg van. Voor ons is dit de camino. We duiken snel een auberge in en doen meteen onze dagelijkse handelingen.