Het blijkt bij mij zo te zijn, dat als wij een rustdag hebben gehad mijn benen   ’s nachts aan het ‘lopen’ gaan. Lijkt net alsof er allemaal beestjes inzitten die maar blijven bewegen. Weet dat het spierpijn is en dat dit komt doordat wij een dag niet hebben gelopen. Maar toch. Met deze benen begint mijn dag. Ook is het alsof ik de afgelopen dagen de hele spirit van de Camino kwijtgeraakt ben. Begrijp me zelf even niet meer. Alles zit me in de weg.

Als we pauze nemen voel ik me erg down. Eerst last van mijn buik en nu van mijn benen en daar baal ik van. Hebben nu zo’n 100 dagen gelopen en het lijkt alsof mijn lichaam ineens gaat protesteren. Ik neem een notenreep met hazelnoten, stom dus bultjes op mijn lippen. Daarna een appel en ook bultjes ( allergische reacties) en voel me zielig. Zeg dit zo tegen Dré en hij bevestigd het allemaal. We moeten er allebei ook weer om lachen..

Gelukkig is mijn buik weer helemaal goed. We lopen verder en nemen wat te drinken. Er zit een vrouw uit Canada, Barbara, ze zegt ik ben moe. Ik zeg, ik ook en we beginnen te praten. Het is haar 1e wandeldag en ik zeg oh, maar dan begrijp ik dat je moe bent hoor, dat had ik ook in het begin. Op haar vraag hoelang wij bezig zijn zeg ik, nu het is geloof ik mijn 101e dag waarop zij zegt.. Jeempie dan mag jij echt wel moe zijn hoor en je lichaam voelen. Het ijs is meteen gebroken. We gaan direct met ons gesprek de diepte in. Super.
Ze is vergeten om eten mee te nemen. Spontaan geven wij haar een appel, banaan en een mueslireep. Zij is duidelijk verrast. Wij vinden het niet meer dan logisch om te delen.

Wij vertrekken en hebben samen weer diepgaande gesprekken. We zijn nu 3 maanden onderweg, maar we blijven steeds weer in gesprek en het is dieper en dieper geworden. Er is voldoende gespreksstof en het verveelt nooit. Geweldig gewoon.

Onderweg staat er zomaar bij een huis een mand met versnaperingen. Er staat een bordje bij dat dit is voor de pelgrim.
Nu, dit is toch zo lief en ik krijg mijn camino gevoel weer terug door dit soort lieve acties en mooie gesprekken. Mijn benen houden op mij te kwellen, mijn energie wordt hoger  en ik krijg de spirit weer langzaam terug. Is het nu de mind of ..?