Het is heerlijk om elke dag op pad te gaan en nieuwe stappen te zetten. Je voelt de wind over je lichaam glijden en de zon branden op je huid, je hoort het ritselen van de bladeren en ziet de zon weerkaatsen in het water.
In de verte horen we schapen blaten, vogels zingen en honden blaffen.

Dit alles brengt onze gedachten tot stilstand en in een meditatieve staat. Ons lichaam is als een automaat dat wij op afstand waarnemen.

Ontmoetingen met medepelgrims en het delen van onze gedachten over de weg en het leven, raken ons diep en brengen ons op een dieper niveau.

In een mum van tijd gaat een gesprek de diepte in. Het maakt niet uit welke achtergrond of taal men heeft en welke mentale en emotionele bagage hij of zij met zich mee draagt. Al die verschillende wegen komen samen in dat ene moment van menselijk contact .

Eten en of andere benodigdheden worden spontaan onderling gedeeld.
Maaltijden soms gezamenlijk bereid en genuttigd.

Humor, verdriet en spirituele overdenkingen volgen elkaar onwillekeurig op. Het licht in ons hart symbolisch gedeeld met de ander. Wensen en gebeden door andere pelgrims bekrachtigd.