Welke weg of welk pad moet ik gaan?
De innerlijke weg? De uiterlijke weg? Een combinatie van beide? En in welke vorm?
Het zijn vaak gehoorde vragen, maar het maakt in principe niet uit welke weg je kiest. Het pad brengt je uiteindelijk precies daar waar je zijn ‘moet’ en op het juiste moment.
Je vormt het pad namelijk zelf met elke stap. Hoe die stap er uit ziet en wat het resultaat is, is weer afhankelijk van je keuze en verwachting(en) over de uitkomst.
En het kan je natuurlijk dienen om even te wachten. Maar wachten tot de weg zich laat zien werkt niet. Op die manier kun je oneindig lang wachten.
Zo kun je de weg creëren die gemakkelijk lijkt, maar uiteindelijk ‘problemen’ oplevert of je minder snel iets leert. Of juist de moeilijke weg te creëren en grote lessen te leren over jezelf en jouw verbinding of eenheid met al het leven overal.
Je kunt jezelf natuurlijk afvragen wil ik deze weg of juist niet? Kies ik voor de makkelijke weg. Kost het mij moeite? Moet ik bij elke stap opletten, neem ik bewust een stap of denk ik er niet bij na?
Jouw verwachting over de uitkomst of het resultaat na de door jou gemaakte stap kleurt deze altijd. Naar hoe je denkpatronen zich gevormd hebben door de omstandigheden in je leven. Vraag jezelf af of deze denkpatronen voor jou werken of je juist belemmeren. Ga je bijvoorbeeld door met jezelf te beperken door in angst te blijven leven of kies je stap voor stap voor de ‘vrijheid’.
Met andere woorden.
Durf je het aan om op pad te gaan en de volgende stap te zetten? De uitkomst, hoe deze zich ook laat zien zonder oordeel te accepteren. En bovendien niet te veroordelen. Constateer en maak een nieuwe keuze en zet wederom een stap gebaseerd op jouw intuïtie en wijsheid.
Leef je leven en geniet van jouw verbondenheid met al het leven overal.
Van binnen en van buiten.
Dré en Mo wandelen naar Santiago 
Prachtig verwoord
Alleen een pelgrim begrijpt en ervaart deze unieke momenten en het “mysterie” van de CAMINO
Een ervaring voor jullie hele verdere leven
Neem de tijd en geniet
Met pelgrimsgroeten
Jan Stevens
LikeLike
Mooie foto’s mooi verwoord! Jullie kunnen gerust de volgende stap(pen) zetten. Buen Camino
Hartegroet, Elisabeth
LikeLike
Wat een diepe blog!!! En dat om 3:11😱 Prachtig verwoord!!!!
❤️❤️❤️
LikeLike
Heerlijk om te lezen wat je bezig houdt.
Wij wandelen een paar dagen achter jullie aan.sinds 7 juni zijn wij ook weer onderweg, nu in Roquefort.
LikeLike
Dank je wel voor dit mooie stuk het komt op een goed moment. Goede reis door Spanje en lieve groet van tante An Flinkeflogel en Marijke van Kampen
LikeLike
de verlichting van het geheel, zo mooi geschreven Andre….
LikeLike
Wauw, wat een indrukwekkende tekst. Kan voor mij op dit moment geen toeval zijn 😉
Je woorden moedigen me aan het door mij gekozen pad te blijven volgen met alle obstakels van dien….. inderdaad soms niet makkelijk, maar nu al de moeite waard. Ik kies stap voor stap voor de ‘vrijheid’ en……ik geniet!
Zo schreef lang geleden een juf van de lagere school in mijn Poëzie album: “Al is de weg nu nog zo krom, kijk steeds vooruit en niet achterom”. Het is me altijd bijgebleven.
Big Hug, Carry
LikeLike
Bedankt voor deze bijzondere tekst. Volg met veel leesplezier jullie tocht. Succes met de Pyreneen.
LikeLike
Dank je wel Andre voor deze wijze les. Ieder van ons volgt zijn of haar pad. Het geluk ligt niet achter het pad, maar tijdens het lopen op het pad. Het opgaan in het hier en nu. Waarbij pijn samen gaat met geluksmomenten. Zonder pijn ook geen geluksgevoel. Heel veel geluksmomenten tijdens jullie laatste levenswandeling in Spanje.
Dat jullie voeten jullie mogen dragen..
LikeLike