Wat een super mooie dag is het vandaag. De zon schijnt volop en alles ziet er vrolijk uit. We zijn al vroeg op pad en genieten van elkaar en van de natuur. Woorden zijn niet nodig.

We zetten onze tocht voort langs de Creuse en ook nu is het prachtig. Het is er stil en mooi.

Als we ergens op een terras zitten worden we ineens overvallen door Wouter die stroopwafels voor onze neus zet. Hij staat hier op de camping met zijn familie, zag ons voorbij wandelen en heeft de stroopwafels van tafel gegrist om ze te delen met ons. Heb er geen woorden voor. Maar wat geweldig zeg. Een kort maar intens gezellig moment tussendoor. En die stroopwafels smaken heerlijk… Thnx Wouter.

Richting Crozant is het weer flink klimmen, dalen en klimmen. In de verte steekt de oude vervallen vesting hoog boven de rivier uit, blootgesteld aan weer en wind. Het moet voor de eerdere pelgrims een imposant gezicht zijn geweest om de vesting in zijn volle glorie te zien.

We hebben de keus om via de D-weg naar boven te wandelen of via oude traptredes. De keuze valt op de laatste. Best wel een klim maar goed te doen voor onze inmiddels getrainde spieren, pezen en botten. In een mum van tijd bereiken wij de top en lopen het dorp binnen.

Crozant is in mijn ogen super toeristisch en heel erg druk. Er is een markt met antiek en andere snuisterijen. Normaal gesproken vind ik dat geweldig, maar de drukte en de muziek komt op mij af.

Tijdens het verorberen van een berg frieten wandeld Patricia langs. We maken ruimte en ze ploft bij ons aan tafel neer. Neemt hetzelfde gifgroene drankje als ik en hapt wat frieten mee. Ook nu wisselen we onze ervaringen uit en nemen weer afscheid.

Ben blij dat we verder gaan en de drukte achter ons laten. Elke keer is het een bijzonder ervaring dat je na 20 tot 50 meter wandelen, opgaat in het landschap en het lijkt alsof er geen druk dorp in de buurt is.

We volgen de loop van de rivier een tijdje en wandelen weer in de stilte. Het doet mij goed.