Ondanks dat we 5 km uit Troyes zitten, namelijk in St. Parres, zijn we met de bus in 10 minuten in het centrum van Troyes. Maar wat hebben we het achteraf deze 2 dagen toch weer getroffen bij deze 2 lieve zusters. We worden letterlijk volgepropt met eten en wijn.

Vanmorgen rekenen we af maar één van de zusters zegt : jullie zijn pelgrims, dus jullie mogen een donatie doen. euhhhhh jee dat hadden we niet verwacht. Wat bijzonder toch weer.

En dan gaan we aan de wandel en wel 19 km naar Bouilly. Het regent behoorlijk, maar dat kan mij niet schelen. Ik heb er weer zin in. Regenpakken aan en gaan. De weersomstandigheden wisselen voortdurend. We hebben net 1 week heel mooi weer gehad en ben ik zelfs een beetje verbrand door de zon. Nu is het koud, 2 graden boven nul en veel regen.

We lopen Troyes uit. Eerst uit het centrum, dan langs tuinen en via kronkelweggetjes. De route zet zich voort en dan ineens komen we op een weg met erg veel klei. Als je loopt word je schoen er helemaal ingezogen en alles blijft plakken. Binnen een mum van tijd zit ik helemaal onder. Het loopt vermoeiend, maar ook dat vind ik niet erg.

Als we een stuk alleen lopen ( we lopen een stuk apart, ook dat hoort erbij ) hoor ik de regendruppels op mijn poncho (muts) vallen en ik vind het erg rustgevend. Net alsof je in een tent slaapt met regen. Het voelt alsof ik binnen zit.

We zijn nu 4 weken onderweg en ik ben in het verleden nooit langer dan 3,5 week van huis geweest, maar ik heb gelukkig geen heimwee en wil erg graag meer zien en meemaken.

We trekken verder en zien in de verte daar Johan en Ivonne staan. Zij blijken ook op ons slaapadres te slapen. Dit zal voorlopig ons laatste samenzijn zijn, want morgen gaan wij een langere route lopen.

Ook dit hoort bij het pelgrimeren. Je ontmoet iemand en die gaat weer zijn eigen weg, net zoals wij ook onze eigen weg gaan. Iedereen loopt zijn eigen Camino.

Bij aankomst op de plaats van bestemming verandert het weer ineens en ja hoor het sneeuwt. Ik probeer snel een foto te maken van de witte vlokjes en heel even verandert mijn pelgrims gevoel in een vakantie gevoel.
Ik vind het fantastisch dat wij ook dit mee maken.

Wij halen eten bij de supermarkt en eten met zijn viertjes in het houten chalet. Het is een traditioneel huis uit deze streek van voor de Franse revolutie.

Nu, ben benieuwd hoe het morgen is.