Vanmorgen al vroeg wakker door geschreeuw van de madam tegen haar honden en het gekrab van één van de honden tegen onze slaapkamerdeur. We eten snel ons ontbijt en gaan op weg. Het is niet moeilijk om de route op te pakken omdat de overnachtingsplek direct aan de route staat. Eerst gaan we weer over drassige paden en daarna door dorpjes die de naam van dorp echt niet mogen hebben. Het is droog, mistig en wel heel erg koud vandaag. Dus mutsen, handschoenen en sjaaltjes trekken wij weer aan. We genieten volop als we door de uitgestrekte en glooiende velden wandelen.

Ahhh… de zon breekt door en we picknicken langs de kant van de weg boven op de blanckmont. Een heuvel waarvan de aarde echt wit is. Wat een contrast met het omringend land wat lichtbruin is. Het menu is een stuk stokbrood van gisteren, kaas en een tomaat. Jammie….

Even later gaan we de volgende uitdaging aan. Het pad loopt flink omhoog over de laatste heuvel voor Chateau-Porcien. Het gaat al gemakkelijker dan de dagen hiervoor en we genieten van het uitzicht. Wat een vergezichten. Als we in Chateau-Porcien aankomen halen wij een stempel bij het gemeentehuis. (Marie).

In het dorp hebben ze 3 gratis overnachtingsplekken voor pelgrims, dus dat betekent vandaag een gratis bed en een douche van de Gemeente. Meer heb je toch niet nodig. We treffen er een derde pelgrim, Patricia aan.

Zij is in maart 2 dagen na ons vertrokken uit haar woonplaats. Om 7 uur eten we alledrie in het plaatselijke café het pelgrimsmenu. Het bestaat uit 3 gangen en smaakt ons goed. Om af te sluiten nemen we een Leffe en is deze dag en avond naar ons gevoel omgevlogen.