Mijn Camino…
Wat ik eerst dacht te gaan doen voor uitdaging is anders geworden. Kan mijn gevoel niet goed onder woorden brengen, maar voel dat het van binnen aan het veranderen is.
Op straat toeteren mensen vanuit hun auto en zwaaien naar ons of steken hun duim op. Mensen op de fiets stoppen om een praatje met ons te maken over hetgeen wij aan het doen zijn of er wordt naar ons geroepen ” Buen Camino”.
Moet ik me nu bijzonder gaan voelen? Ik heb nog niets gedaan en dus zoals ik nu ben, maakt mij dit eigenlijk heel klein.
Wij hebben overnacht in de abdij van Tongerlo en na afloop van het avondeten raakte ik in gesprek met 2 Belgen die hier ook waren. De één vertelde dat hij kunstenaar was zonder werk en zich wilde omscholen en daarom ging studeren, de ander zei dat ze iets met theater deed. Allebei volgden ze een opleiding creatieve therapie. Ze waren in Tongerlo voor deze studie en voor bezinning. Ik vroeg aan hen beide, waar zoeken jullie dan naar? Tja dat konden ze helaas niet echt benoemen. Dus kwam de wedervraag aan mij…
Ja, wat zoek je nog verder in het leven ? Een gemis, bewustwording, verdieping of een extra toevoeging…Ik merk dat dit nog pril is bij mij en in ontwikkeling, maar dat het mij wel tot denken zet.
Wat mij opvalt in de korte periode dat ik aan de wandel ben is het vertrouwen van de mensen, de openheid en de meteen diepgaande gesprekken die wij onderling voeren.
Wel zijn deze gesprekken voor één keer en dan is het meteen weer elkaar loslaten en afscheid nemen. Daar moet ik toch erg aan wennen.
Het is toch mijn eigen camino. Met André heb ik momenten dat we volop in stilte wandelen, hoewel ik in mijzelf hele gesprekken heb gevoerd. Ik realiseer me dat ik de stilte opslok en het nodig heb.
Ook het samen zijn met Dré. Hij laat me gewoon mijn gang gaan in de meditatieve stilte onderweg, ben dan niet meer met een route bezig dus lopen we af en toe verkeerd.Gelukkig van korte duur, volgende keer de route maar afgeven haha.
Merk dat het thuisgevoel al wat verder weg raakt en dat maakt mij rustig. Heeft de Camino mij dan toch nu al aangeraakt?
Wij sliepen vannacht in de abdij van Avenbode en er komt bij aankomst buiten een oude man aanlopen die met ons mee naar boven wil wandelen om de weg te wijzen. Want tja, wij zijn tenslotte pelgrims en daarom wil hij mee lopen. Hoe apart.
Vanmorgen bij het vertrek dacht ik dat we veel voor onze kamer moesten betalen. We hadden namelijk een kamer met een hele luxe badkamer. En dat voor een abdij !! Bij het afrekenen viel ik van verbazing zowat van mijn stoel. ‘Awel u zijt pelgrims, dus u hoeft niet te betalen (ook niet voor de 2 broodmaaltijden). Bid u maar voor mij en voor onze abdij dat is voldoende’. Tja hoe nederig kun je je dan voelen..Maar leve de donatiepot !
Vandaag zijn we in Diest aangekomen en morgen wordt het lange, maar een warme zonnige wandeldag richting Zoutleeuw.
Voel me intens tevreden. Vooral de vrijheid, de liefde, het samenzijn, het kunnen delen van mijn gevoel en emoties met André, maakt het om in Belgische taal te kunnen spreken uitermate plezant.
Ben met een kleine stipje door de Camino aangeraakt, maar kom maar op…Ik ben klaar voor nog meer stipjes…
Peligrim Mo …
Dré en Mo wandelen naar Santiago 
Oh, Monique, wat een mooie beschrijving over wat alles met je doet, dank voor het delen en wandel met liefde!
LikeLike
Lieve mensen, de stilte in je zelf maakt jullie sterk
LikeLike
Liefde maakt alles mooier en lichter.
Veel liefs Ruth
LikeLike
Mooi gezegd! Het mooiste is misschien wel dat je jezelf ontmoet.x
LikeLike
Lieve allebei, ik vind het heel bijzonder en mooi om jullie speciale voettocht te mogen volgen. Heel veel mooie momenten nog samen.
LikeLike
wat fantastisch om te lezen. vooral al die liefde en warmte die jullie onderweg tegenkomen.
LikeLike
Hmmmmm. Klinkt goed. Liefs van mij
LikeLike
Hmmmm klinkt goed. Liefs van mij
LikeLike
Ik vind het heel bijzonder en mooi, dat ik op deze manier jullie prachtige voetreis kan volgen. Heel veel mooie momenten nog met elkaar.
LikeLike
Ha, wat leuk dat je ook schrijft Monique, super!!…..Ook jij schrijft heerlijk, het leest zo “mooi”.
LikeLike
Kan niet anders zeggen dan dat jullie toppers zijn. Ik heb respect voor jullie. Dikke kus.
LikeLike
Lieve mo en dre,
Verschrikkelijk leuk om jullie op deze manier te kunnen/mogen volgen!
Wat schrijven jullie toch mooi ik hang aan jullie lippen!
De eerste mijlpaal is er …de eerste grens overgang! Nieuw land….nieuwe episode!
Zet hem op lieverd
Xx viool
LikeLike
Lieve mo en dre,
Wat fantastisch om jullie zo te mogen volgen tijdens jullie mooie reis!
En wat schijven jullie bijzonder mooi…. Ik hang letterlijk aan jullie lippen!
De eerste grens is een feit dag Nederland …hallo België!
Geniet lieverds
Xx viool
LikeLike
Heel mooi geschreven! Nu al bevangen door het “virus”. Geniet!!!
LikeLike
Lieve Mo en Dre, wat een mooie verhalen hebben jullie nu al.En allez……..de Belgische taal bezitten jullie al, daar is mijn appske getuigen van.DIkke kuzz
LikeLike
Lieve Mo en Dre, goh wat leuk allemaal om dit zo te volgen.Ennuh……..allez wat het Belgisch betreft, dat is jullie wel toe vertrouwd,vooral het zingen in het Belgisch 😉
LikeLike
lieve Mo en Dre, wat leuk jullie zo te volgen zeg!!! Ennuh………allez met het Belgische taaltje hebben jullie ervaring……zeker het zingen in het Belgisch verging jullie goed;-) Veel liefs xx
LikeLike
Hallo luitjes , wat leuk om met jullie ( mee te wandelen) we vinden het heel goed van jullie om dit waar te maken. Wandel ze maar weer, succes . 👍😄 lieve groet. J. A.
LikeLike
lieve Mo en Dre, Wat leuk jullie zo te volgen!! Fijn dat jullie in Belgie zijn!! Jullie spreken…….uh zingen………de taal heeeel goed ha ha
LikeLike
Lieve Dré en Mo, het is zeker ontzettend leuk om jullie te volgen en jullie ervaringen te lezen, jullie schrijven erg leuk een plezier om te lezen, zet op lieverds jullie kunnen het dikke pakkerd van ons 💋 💋 💋
LikeLike
Mooi te lezen allemaal Mo en Dre .. goed onderweg en tja liefde is de essentie van alles 🙂
LikeLike
Lieve Dre en Mo: prachtig om jullie ervaringen te lezen! Geniet van al het moois en van elkaar!
LikeLike