Ik struikel en de hospitalero wacht geduldig. In mijn beste Spaans vraag ik of er nog twee cammas vrij zijn. Hij antwoord in perfect Nederlands, ja hoor. Geen probleem. Zijn ogen glinsteren van de lol. Hahaha…. Hij liet me even worstelen. We lachen alle drie om dit komisch moment.

Het is in Caminha waar we nu zijn. Een kleine plaats aan de grens van Portugal en Spanje. Gescheiden door de brede monding van de Rio Minho of zoals ze in het Spaans zeggen Rio Miño.

Het Portugees heeft wat meer swing dan het Spaans. De intonatie van de woorden soms ondoorgrondelijk voor mij. Met handen en voeten is het gelukkig weer gelukt om duidelijk te maken wat we wilden.

De slaapzaal staat vol met bedden met daartussen ademschotten. Een behendige manier om een mogelijke besmetting te voorkomen. Althans, als er voldoende ventilatie is.

Een binnen airco staat al geruime tijd overuren te maken. Een brandend rood lampje geeft aan dat zijn ingewanden verzadigd zijn met het uitgeblazen ademvocht van de afgelopen nacht. Mmmm…. Zelf maar legen en de bak terug plaatsen. Met een groen licht geeft hij zijn goedkeuring. Bijzonder toch hoe dit apparaat onderdeel is geworden van de watercirculatie op deze planeet.

N, de hospitalero schuift aan tijdens de dis. Even gezellig Nederlands praten zegt hij. Inmiddels is hij zelf geruime tijd onderweg. Trekt over de wereld en doet zijn IT-werk vanaf zijn laptop. Het digitale tijdperk brengt sommige mensen een ongekende vrijheid.

We ervaren een klik en voelen de aanwezige innerlijke stilte in elkaar. Al pratend en luisterend zakken we door de oppervlakte heen en bespreken verschillende aspecten van het leven.

Het is tijd om afscheid te nemen. Tijdens de hug bedankt N. me voor de waarvolle ontmoeting. Niet alle mensen begrijpen mijn inzichten en staat van zijn zegt hij. Soms is het een eenzame reis.

Er gonst iets onder de pelgrims. Online reserveren voor een plek of een ticket bij het veerhuis kopen. Wij laten het voor wat het is. Het is minder dan tien minuten wandelen. Rustig aan dus.

Hé, wat is dat? De Ferry lijkt aan lager wal geraakt. Daar is geen beweging meer in te krijgen. We kijken elkaar aan. De ongeduldige veervrouw heeft een oplossing vertelt ze. Seis personas kunnen tegelijkertijd naar de overkant gebracht worden. El Capitan is er over tien minuten. Um café com leite? vraagt ze. De koppelverkoop werkt deze keer en we ploffen neer.

O Capitão is stipt op tijd en neemt ons mee naar zijn boot. Ik maak een compliment over zijn perfect onderhouden Johnson die aan de boot hangt. Hij neemt het compliment met een brede glimlach aan.

De boot schiet met hoge snelheid door het water. Een mooi moment om te filmen. In mijn enthousiasme stap ik naar de andere kant. Oeps, de balans is helemaal zoek. O Capitão grijpt snel in en sommeert me om snel op mijn plaats te gaan zitten.

Olé España, here we come.