Weer een bijzondere dag gehad met veel mooie wegen en natuur. Ook heel veel klimmen en klauteren en dat vind ik heerlijk . Vanavond hadden we bedacht om niet in onze herberg te gaan eten, maar dit keer buiten de deur.
We zitten net en er komen nog wat andere pelgrims binnen die wij nog niet eerder hebben ontmoet. We beginnen te praten en zij vragen of ze bij ons mogen komen zitten. Natuurlijk en raken in gesprek.
We zitten net en er komen nog wat andere pelgrims binnen die wij nog niet eerder hebben ontmoet. We beginnen te praten en zij vragen of ze bij ons mogen komen zitten. Natuurlijk en raken in gesprek.
Het gesprek gaat over het bijna tegen een burnout aan zitten van 1 van de vrouwen en over dat er nog meer is in de wereld dan carrière maken en veel werken. En dan gaat het gesprek over het niet kunnen krijgen van een kindje en hoe je hier mee omgaat. Niet alleen ben ik degene die dit overkomen is, maar ook A. We hebben het over je afgewezen voelen als vrouw en het verdriet en pijn dat je daar bij ervaart.
Daarna gaat het gesprek over het hebben van een partner met een kind. Ook dat hebben wij gemeen met elkaar. Want hoe moeilijk is het voor een vrouw zonder kinderen, om ineens in je leven geconfronteerd te worden met een kind die 6 is en waarvan je de jaren van 0 tot 5 niet hebt meegemaakt. A. geeft aan heel dankbaar te zijn voor het gesprek met ons en dat het niet toevallig is dat wij elkaar nu hier hebben ontmoet. En daar ben ik het mee eens.
Zo nemen wij afscheid en bedanken elkaar voor het delen. Het blijft bijzonder om zo’n intiem gesprek met vreemden te mogen en kunnen delen. Het is voor mij en haar een verrijking.
Ook realiseer ik mij dat ik mijn verhaal vanuit mijn hart hebben mogen delen en dat mijn emoties op een laag pitje staan. Dat wil mij zeggen dat ik al veel pijn hebt verwerkt. Ik wist niet precies wat deze camino mij zou brengen, maar ik voel dat ik verder ben dan dat ik dacht. Voel mij dankbaar en gelukkig ondanks dat ik zelf geen kinderen heb Ik draag heel veel liefde binnen in mij en deel dat graag met iedereen.
Dré en Mo wandelen naar Santiago 
Dank je Monique dat je jouw verhaal hier ook wilt delen. Liefde en licht delen is een gave!
Hartegroet
LikeLike
Mooie monique, wat een hartverwarmend verhaal.
De liefde die in je zit deel jij zo gemakkelijk uit naar andere, dat is een bijzondere gave, heel mooi en veel liefs.
LikeLike
Lieve Mo,
Wat mooi om dit zo te delen.Je bent een vrouw met veel liefde zeker ook voor anderen!
Een kanjer dus😘
LikeLike
Mooi Mo
LikeLike
lieve Monique en Andre,
We genieten weer van jullie prachtige verhalen, en belevenissen, en de mooie foto,s
Heel veel genieten.
Groetjes van Henk en Ida
LikeLike
weer een prachtig verhaal
gebeurt vaak dat er zogenaamd “vreemde” mensen op je pad komen om zo’n emotioneel verhaal mee te delen. mooi, mooi…..
LikeLike
Wat mooi dat je deze intieme informatie wilt delen met ons en zo knap als je ermee omgaat op dit moment! Je bent sterker dan je dacht. Veel liefs aan jullie beide…..
LikeLike
Mooi, hoe je beschrijft dat je je verdriet al voor een deel hebt verwerkt. Je emoties staan op een laag pitje, je bent verder dan je dacht.
Mooie beschrijving van een verwerkingsproces. Een proces dat zich in het gesprek aan jou toont. Heel mooi!
Fijne dagen hoor!
Wij zijn nu in Portomarin.
LikeLike
Prachtige foto’s weer en wat zien jullie er sterk en overtuigend uit…… zo komen jullie ook over in jullie verslagen. Puur en uit jullie hart. Fijn om te lezen, bedankt voor het delen!
liefs, Carry
LikeLike