Elke dag kom ik ze weer tegen. Zwijgend en berustend in hun lot. Uit hun vertrouwde omgeving en familie weggerukt. Verscheurd, gebroken, tot op het vlees gevild, versnipperd en gestapeld.

Eeuwenlang vervolgt en overgeleverd aan de grillen van de mens met zijn overmatige bemoeienis en alomvattende onwetendheid. Soms tot in het uiterst gemanipuleerd als kunstvorm.

Mij verkoeling brengend in uw schaduw tijdens de uren van verzengende hitte op mijn pad en mijn longen vullend met door u geproduceerde zuurstof.

Aarde door u vruchtbaar gehouden en vastgeklemt tussen uw wortels.
Onlosmakelijk verbonden in de kringloop van het water.

Onder en tussen uw natuurlijke paraplu floreren levensvormen, schuilend voor zon, wind, regen en levend in uw huid. Genietend van u en uw zoete nectar.

U heeft mij geleerd van u te houden.

Hoe dankbaar ben ik voor uw uiterste vorm van dienstbaarheid, O Standing People.