Wat een nacht zeg. Ik slaap op een matras waarvan je elke keer denkt bij het omdraaien dat je van de matras af valt. En dat gebeurt dus ook. Ha ha. Gelukkig val ik zacht.

Het regent nog maar een heel klein beetje, maar het is niet koud. We lopen vandaag samen en dat is prettig. We kletsen wat en daarna gaan we onze eigen gang. Heerlijk hoe mooi dit toch kan en mag zijn. Het is weer een pracht route en komen bij een enorme brug die twee heuvels verbindt. We blijven er 15 minuten op rondhangen om van de vergezichten te genieten. De omgeving is zo mooi en is in nevelen gehuld. Het geeft mij het gevoel dat ik zo nietig ben in dit overweldigende landschap.

Eindelijk stopt het met regenen. Gelukkig want we moeten nog een flink stuk verder. In het dorp Cluis drinken we koffie in een café. Wat een fijne sfeer hier zeg. Parijs van voor de jaren 70. Althans, dat is wat de eigenaren willen overbrengen aan de gasten. Madam informeert nog naar onze bestemming. Als zij hoort waar wij overnachten, fluistert ze bij het weggaan in ons oor dat het eten aldaar niet zo best is sinds zij het verkocht hebben. Oké. Achteraf blijkt ze gelijk te krijgen.

Ons einddoel is Gargilesse-Dampierre vandaag. Het is een lieflijk dorp met een, hoe kan het ook anders, Chateau. Ook is er een Romaanse kerk uit de 12e eeuw. De fresco’s in de crypte zijn geweldig en de energie voelt heel fijn aan.

En dan komen we in het plaatselijke café ineens Wouter tegen. We zijn verbaasd, maar ook blij verrast om hem te zien. Wouter idem dito. Snel kletsen we bij. Zijn familie is hier voor een week om tijd met hem door te brengen. Wat een heerlijk idee om je ouders ineens zomaar te zien zeg. Wauh dat is nog eens een verrassing. Ik schiet er vol van.

Als zijn ouders hem ophalen nemen we afscheid en gaan naar ons chalet. Het is een leuke en mooie plek aan de Creuse.