Als wij de deur uitstappen is het heerlijk weer. Dat wordt genieten vandaag. De slappe hoed gaat al snel op voor wat schaduw. ‘Nadat een zuster van de orde Oblaten in Sezanne mij verteld had dat mijn hoofd er uitziet als een tomaat’ let ik wat beter op de scherpte van de zon.

We lopen vandaag weer langs wijngaarden. Niet de Champagne streek maar de streek Chablis. Net voordat wij over een onhandig betonnen pad willen afdalen, springt er een hert uit het bos te voorschijn. Het maakt zich snel uit de hoefen. Wij blijven staan en ik trek mijn mobiel om foto’s te nemen omdat we geritsel horen in het bos. We hopen op nog meer herten. Helaas komt er alleen een Mechelse Herder in achtervolging uit het bos gewandeld. Hij twijfelt wat hij moet doen, kijkt een paar keer naar de overkant en naar ons en gaat weer terug vanwaar hij gekomen is. Duidelijk is hij gestoord in de jacht.

Het dorp Chablis ziet er netjes uit met veel wijnhuizen. Je kunt zien dat hier geld zit. Grote auto’s, luxe winkels en men is modieus gekleed. De oude kerk is helaas gesloten.

Jammer, want hij is een bezoek waardig. Op een plein midden in het dorp zitten wij heerlijk in de zon te genieten van een gebakje en ander lekkers. Monique voelt zich thuis en verzorgt ook nog even haar voeten met de vijl en Gehwol. De Fransen die langs wandelen zien het glimlachend aan. Mo is een echte Pelgrim aan het worden. Het maakt haar niets meer uit waar ze haar voeten verzorgt. Één van de belangrijkste tools van de pelgrim.

We arriveren bij de gite van onze gastvrouw madam Rada. Ze is er niet. Oeps. Even bellen dan maar. Na telefonisch contact treft zij ons in haar tuin. Ze is verbaasd en heeft verteld dat ze is vergeten het hek op slot te doen.

Vandaag zijn we de enige gasten in de gite. We hebben de ruimte. Lekker relaxed voor ons.