La Meuse

Overnacht bij Annemarie in een jaren dertig huis in Namur. De ravel heeft ons daar heen gebracht. Een lieftallige dame die inmiddels gepensioneerd is. Voordat wij er arriveren moeten wij nog even flink aanzetten en een fikse regenbui trotseren. Het huis ligt boven op een heuvel met als resultaat, dat wij vanuit ‘onze’ slaapkamer een mooi uitzicht over Namur hebben.

We slapen op zolder en het is oppassen geblazen als we de trap af moeten voor een sanitaire stop. Het wasje doen en snurken. ’s ochtends staat het ontbijt klaar. Annemarie heeft een afspraak en vertelt ons dat wij ons niet behoeven te haasten. Ze gaat weg en laat ons achter met haar minderjarige kleinzoon die een boek van Harry Potter zit te lezen en haar kleindochter die nog ligt te slapen. Wat een vertrouwen geeft ze ons. Zou ik dat thuis zelf kunnen vraag ik mij af?

Door het centrum naar de Maas. Gelukkig lopen wij naar beneden. Uiteindelijk komen we uit bij het bureau voor tourisme met uitzicht op de Citadel. Een oud fort boven op een berg. We staan even te pielen met de overzichtskaart. Welke kant van de oever moeten we bewandelen? Logisch nadenken helpt. We gaan richting Frankrijk, stroomopwaarts dus.

Langzaam en onverstoorbaar stroomt het water van La Meuse richting de Noordzee, af en toe wachtend voor een stuw of sluis. Wat maakt het uit hoe lang het duurt en via welke weg ik mijn bestemming bereik weet de druppel. Één ben ik al in de oneindige kringloop van het leven.

Het weten is één maar het continue ervaren is anders. Tegen de stroom in dan maar en 24 km richting Frankrijk om in Anhée te overnachten. Onderweg genieten wij van de omgeving. Het is heerlijk wandelen langs la Meuse en er is een overvloed aan banken om een pitsstop te houden. Waar een gebrek aan is zijn menukaarten met een vegetarische maaltijd. Het blijkt een uitdaging te zijn. Uiteindelijk blijkt een friettent uitkomst te bieden. Normaal ben ik niet zo’n friet eter maar de zak met warme aardappelen smaakt heerlijk en is zo leeg. Wij houden van lekker eten en doen dat regelmatig. Maar op de één of andere manier veranderd er iets in onze smaakzin. Natuurlijk, we verbranden meer kalorien en hebben meer behoefte aan voedsel maar het eten lijkt ook lekkerder te smaken. Het maakt niet uit wat en de waardering voor voedsel is er ook weer. Overdaad lijkt de mens af te stompen met wat dan ook. En dan de geuren als wij langs een bakker, restaurant of bloeiende struik wandelen. Heerlijk… We komen weer tot leven.

In Anhée worden we hartelijk onthaald door Jacques en Christine die leven voor het wandelen en Pelgrims. Ze regelt direct een volgende overnachting voor ons. Wat een beleving. Later komen er nog twee hollandse pensionado’s op de fiets langs. Praat toch makkelijk aan tafel in je eigen taal.