Mijn camino deel 2
Het wordt toch per dag een stukje zwaarder en dat heeft niet eens te maken met de afstand, maar wel met het mentale stuk. Al lopen we 20 km dan beginnen mijn voeten te “zeuren” van vermoeidheid bij 18 km. Maar als we 11 km lopen op een dag, begint dat bij 9 km al. Grappig dus hoe dat werkt. Geen blaren tot nu toe en daar tekenen we allebei voor. Wel af en toe last van spierpijn, maar daar hebben we de middeltjes voor. De vermoeidheid komt er toch aan, maar als we telkens op de plaats van bestemming zijn aangekomen heb ik een voldaan gevoel.
Soms word ik ontzettend melig als het niet gaat zoals ik wil. Gelukkig Dré ook, dus krijgen we de slappe lach om iets heel kleins. Zal de vermoeidheid wel zijn.
De overnachtingen bij pelgrims voor pelgrims zijn heel leuk. Er worden veel camino verhalen uitgewisseld en wij worden zeer gastvrij onthaald. Maar dan komt de Franse taalbarrière om de hoek kijken en ook dat heeft zijn charmes. Zoals gisteravond. De vrouw des huizes probeerde het in het Engels met haar dochter. Wij in het frans met ons woordenboekje en zitten heerlijk te puzzelen om iets te zeggen en dat is erg lachwekkend. Maar we hebben ruim de tijd om wat aan ons frans te gaan doen, want we hoeven verder helemaal niets.
We komen verder op het stuk Eghezee – Namen weinig of geen mensen tegen. Alle dorpjes onderweg lijken uitgestorven. De weg naar Namen is een lange rechte weg en loopt over een oude spoorlijn. Dat heet nu de Ravel. Niet echt veel te beleven. Ook verdwalen zal ons niet gaan lukken. Ten minste dat dachten we. Twee pannekoeken die even het centrum van Eghezee in gaan voor een broodje zijn de Ravel meteen kwijt. Uiteindelijk pakken we het (trein)spoor na enig zoeken via gps weer op. En dit was voor André zo ‘not done’. Maar ja, je wilt toch verder.
In de buurt van Namen stopt een wielrenner en begint zijn enthousiast verhaal over zijn eigen Camino. Hij straalt er helemaal bij en wij krijgen weer nieuwe energie van hem. Hoe mooi is dat. Hij heeft zelfs een camino tatoeage laten zetten net boven zijn enkel. Nu vraag ik je !!!!.
Verder lopen we het voorjaar in, hoewel als je naar het weer kijkt denk je van niet haha.
Maar toch zien we onderweg veel planten, bloemen, struiken en bomen uitlopen. Dan komt de lente er toch aan….
Oftewel
Le temps se met au beau.
Au revoir !
Pelgrim Mo
Dré en Mo wandelen naar Santiago 
Het sikje begint al aardig te komen. Aan het einde van de tocht kan er een vlecht in. Er leuk om jullie zo te volgen. Veel liefs Peter en Anja
LikeGeliked door 1 persoon
Wat ontzettend leuk om op deze manier op de hoogte te blijven, heerlijk genieten!
LikeLike
Nou dat klinkt heel herkenbaar, ik kon mij na 2000km nog verbazen dat je aan het einde van de dag toch weer moe was en dan moest je nog 400km maar mooi was het wel en zo te lezen voor jullie ook! Grappig op de foto zie ik mijn eigen roomstel terug en de beker(alleen een andere kleur!). Zelfs de lepels lijken op die van mij 🙂 🙂 Hopelijk wordt het weer wat beter want anders gaan jullie de Ravel nog missen.. zoveel modder kan er nog komen. Hoe dan ook blijf genieten. Bon chemin. Ik blijf jullie graag volgen! Elisabeth
LikeLike
Ik hoop voor jullie dat het zonnetje snel gaat schijnen, maakt het lopen toch makkelijker. Harte groetjes!
LikeLike
weer heerlijk jullie avonturen gelezen…
LikeLike
Leuk hoor jullie verhalen tot nu toe….ik zeg chapeau voor beiden!
LikeLike
lachen blijven dat is het motto, huilen mag ook af en toe, dat doet de zon boven jullie hoofden ook af en toe. Wij vinden jullie absoluut te gek, veel liefs Harry en Ada
LikeLike
Hoi Dré en Mo, ondanks de “natte” plaatjes ben ik toch wel een beetje jaloers op jullie nu ik zo in mijn stoffige kantoor (weliswaar droog …) zonder ramen zit 🙂 Dan toch liever buiten in de regen en verdwalen 🙂 Tja, 2016 … verdwalen en dan van ellende toch je GPS moeten gebruiken, hoe erg kan het zijn, whoehahaha. Hoe zouden ze dat toch in de 11de eeuw gedaan hebben?
Walk on en geniet van iedere stap. Laterrrrrr.
LikeLike
Neem mijn petje af voor jullie….wat een kanjers….Geniet van de natuur en ook van elkaar….
Het weer wordt steeds beter….nog even en jullie zijn in Frankrijk. Et parfois d entendre votre voix
Heel veel Liefs Marion Go en Jesper
LikeLike
Leuk om jullie te volgen Andre. Mooie verhalen. Dat het maar gauw beter weer mag worden en de zon jullie metgezel mag worden die meereist.. Wat zullen jullie goed frans kunnen spreken als jullie weer thuis zijn!
LikeLike
Jeempie……..chapeau hoor!Zo door weer en wind.Jullie zijn echte kanjers!! En Mo , jij schrijft ook leuk zeg. Veel liefs voor jullie van mij
LikeLike
Geweldig om te zien dat jullie allebei zo optimistisch zijn en dat wij allemaal mogen meekijken en dat jullie zoveel bijzondere mensen ontmoeten,veel plezier en mooie momenten wens ik jullie beiden toe!
Respect en bewondering had ik al maar dit gaat nog veel verder.
In gedachte reis ik met jullie mee,
Hartelijke groeten ook van mijn vrouw.
Cees
LikeLike
Hai lieve schatten!!
Eindelijk de tijd (genomen) om jullie avonturen tot nog toe mee te lezen en zo een heel klein beetje mee te beleven. En wat heerlijk om mee te lezen en jullie zo samen te zien op de foto’s!!! Ik geniet er steeds opnieuw van om jullie zo samen te zien… Mooi
Ik lees, leef en geniet met jullie mee!
Knuffel en liefs van mij
LikeLike
Hai lieverds,
Eindelijk de tijd (genomen) om jullie ervaringen van de eerste dagen op weg eens rustig te lezen.
En dat is genieten!
En wat fijn / mooi te lezen hoe jullie ieder en hoe jullie samen de weg beleven en ook genieten om jullie zo samen te zien!
Ik blijf jullie volgen met plezier!!!
Stevige knuffel van mij…
LikeLike
ohhhh lekker dan… dacht dat de vorige reacties niet gelukt waren maar dit begint wat op stalken te lijken zo ; ) ; ) ; )
LikeLike
Hallo Mo en Dre, hier weer een berichtje van ons, we lezen jullie blog met veel plezier,wat een avonturiers zijn jullie, geweldig veel respect hoor ! Ook de foto’s zijn erg leuk, geniet met volle teugen jongens, dit is heel bijzonder wat jullie doen. Dikke pakkerd vanuit Amsterdam, hier is het nu ook mooi weer xxx Peter en Wilma
LikeLike